تشکرنامه

داشتم یه ویدیو میدیدم که توش خبرنگار از یه بچه میپرسه که: اینجا چه چیزایی یاد گرفتی؟

بچه اولش به تفکری عمیق فرو میره و همراه با کلوزآپ فیلمبردار تنها کاری که میکمه مثل یه بچه شیر از ندونم کاری غرش میکنه رو به خبر نگار.

وقتی این ویدیو رو دیدم فقط و فقط یاد خودمون افتادم
خودمون که مجبور بودیم سالی دو جین کتاب و درس های مختلف بخونیم و آخرش هیچیش به کارمون نیاد
تهش هم یه کنکور بدیم و مثلا خودمون رو خلاص کنیم
بعضی وقتا شده نفهمی قضیه چیه؟
سیستم آموزشی ما دقیقا همینه خودشونم نمیفهمن قضیه چیه 
فقط میان میگن قبلیا خراب کردن و ما اومدیم درستش کنیم
هر از چند گاهی هم برای تنوع میشینن میگن یه تغییر پوزیشن بدیم و مثلا از پنج سه سه یک بریم به شیش شیش یک که بهتر باشه 
اخه اینجوری هم توی دفاع خوبیم با شیش تا مدافع هم وسط زمین رو بستیم با شیش تا هافک و اون یه مهاجم رو هم با سیستم فرج(توپ ها رو میفرستیم توی هیجده قدم و ایشالله یه فرجی بشه یه چیزی به توپ بخوره به تو گل حریف)ساپورت میکنیم
 پ.ن:ممنونیم از تمام وزیران آموزش و پرورش که ما رو با استراتژی های مختلف آشنا کردن و هر روز عین این شعبده بازا یه نظام جدید از تو کلاهشون در میارن
پ.ن دوم:به خدا ما سیاسی نیستیم اینارم از راننده تاکسی خط جلو خونمون یاد گرفتیم

پ.ن بین دوم و سوم: آخه اینایی که الان گفتی چه ربطی به سیاست داشت اوشگول :/

پ.ن سوم:سخن بزرگان:خاک بر سر آموزش و پرورش که بعد دوازده سال نتونسته بهت سلام کردن رو یاد بده
پ.ن چهارم:ولی هیچی به اندازه ی خاطرات این دوران بدرد نمیخوره