خب موضوع بحث در مورد داشتن بچه ست . گفتم که یکی اومد خوند گیج نشه .
پایه مفروضاتم اینه که بچه ها وجودشوون نعمته و معتقدم یه بچه مثل یه گِل سفال گریِ هرجور ما تربیتش کنیم شکل میگیره و نمیتونیم بعدا تغییرش بدیم و از اونجایی که هیچ وقت به ما پرورش و زندگی کردن رو یاد ندادن تا وقتی نتونیم به بلوغ روانی بچه داشتن برسیم نباید یکی دیگه رو وارد دنیای آشفته ای کنیم که حتی خودمون نمیدونیم باهاش چند چندیم !
یه پست دارم تحت عنوان از والدینم متنفرم ! بهتره بخونیش بیشتر متوجه منظورم خواهی شد .
پاسخ:
اهان من فک کردم کلا مخالفی ولی اینجا داری میگی تا از آ به ب نرسیدیم نداشته باشیم
حرف قشنگیه ولی فک کنم روند رسیدن به مقصد متعین به نسبت هر فرد متفاوت باشه
حالا من کلا توی این سن با بچه ها مشکل دارم😂
تنها یه بچه رو خوشم میاد ازش که اونم جدیدا دیگه مث قبل نیست
از نظرم بچه همون ٢ سال اولش خوبه اونم واسه دیگران و نه خودمون😂😂😂