و حالا بعد از 1095 روز

بسم الله الرحمان الرحیم

حدود شش یا هفت سال پیش بود که بعد از کمی صحبت با یکی از دوستان و باتوجه به اینکه از قدیم به نوشتن علاقه داشتم تسمیم گرفتم یک وبلاگ بزنم.خب بهترین گزینه ی اونموقع ها چیزی جز بلاگفا نبود و من وبلاگ خودم رو تو بلاگفا ایجاد کردم و داشتم برای خودم کیف دنیای وبلاگ داشتن رو میکردم و کم کم جا میوفتادم که یه روز وقتی سعی کردم وارد پنل کاربریم بشم با خطاهایی از سرور نمیتونستم وارد بشم.بعد از کمی پرس و جو متوجه شدم که بلاگفا پوکیده.

چند مدتی توی فضای ناراحتی سِیر کردیم تا بعد از صحبت با یسری از بچه ها فهمیدم رفتن به رزبلاگ.پس تنها کاری که باید انجام میشد ایجاد وبلاگ در رزبلاگ بود.از شما چه پنهون که ضربه ای که بلاگفا بهم زد دیگه دل و دماغ کارکردن تو وب رو برام نذاشته بود اما رفته رفته بهتر شد اوضاع وبلاگ .بعد از گذشت مدتی با یکی از دوستان صحبت کردم و اون لوکس بلاگ رو بهم معرفی کرد.ریع یه پنل کاربری اونجا باز کردم و شروع به فعالیت کردم.لوکس بلاگ هم بد نبود ولی بازم اون آرامشی که باید رو نمیدیدم توش!بعد از لوکس بلاگ یه سری هم به پرشین بلاگ و مهین بلاگ(فک کنم) هم زدم ولی بازم مث قبلی ها بودن برام.

روزگار گذشت و سر یه کلاسی فردی که به عنوان استاد در جلسه حضور داشت بیان رو بهم معرفی کرد.یادمه اون زمان حالت ثبت نامی داشت.همینجوری فرم ثبت نام رو پرکردم و بعد از یه مدتی که ایمیلم رو چک کردم دیدم بیان درخواست منو قبول کرده.با خودم گفتم که ما که همه جا یه وبلاگ داریم بریم اینجا هم یه وبلاگ بزنیم ببینیم چی میشه!

از اون ببینیم چی میشه که ساعت یازده و شش دقیقه ی شب ششم دی ما گفتم دقیقا سه سال گذشته.سه سالی که اگر بخوام جمع بندی کنم در مجموع بیان نمره ی قبولی گرفته.حدود آبان ماه سال جاری بود وقتی که دیدم داریم به سالگرد سوم وبلاگم میرسیم خواستم یه کار متفاوت بکنم و تلاش کردم که با افزایش فعالیت و دست به قلم شدم یه تکونی به آمار بازدید های وبلاگ بدم.این شد که حالا تقریبا بعد از یک ماه و نیم به حدود یازده هزار و هفتصد(۱۱۶۸۷) بازدید و حدود سی هزار(۲۹۹۴۶)رسیدیم که قطعا برای من عدد دلپذیریه.توی این سه سال هم یک عالمه گپ و چت و شوخی و تفریح و لذت رو  با وبلاگ های خوب شما که واقعا همتون عالی اید(از نظرم کسایی که با توجه به وضعیت شبکه های مجازی امروزی هنوز دنیای وبلاگ در ایران رو میچرخونن آدم های با استعدادی هستن) و بعی هاتون بیشتر تجربه کردیم.دمتون گرم!

امیدوارم که وجود این وبلاگ برای شما هم مایه ی خوشی و سرگرمی بوده باشه.خب ما به اهداف کوتاه مدتمون رسیدیم.حالا دو حالت امکان داره از امشب به بعد شکل بگیره:

1. وارد فاز تازه از وبلاگ نویسی و نوشتن وارد بشیم

 2.برای یه مدت از این فضا دور شیم و بعدا شاید برگردیم.

باید ببینیم که کدوم حالت بر ما مصتولی میشه و بعدش وارد بازی زندگی بشیم.

 اگر دوست داشتید نظر بدید درمورد این وبلاگ و نقاط ضعف و قوتش رو حتی خصوصی بگید تا ما هم بتونیم ودمون رو بهتر بکنیم.

خلاصه که 3 سالگی در جمع بیانی ها بودنمون مبارک باشه.

ارادتمند همتون

یه بنده خدا=س.ر